GLÓD ZUPELNY

. GŁÓD ZUPEŁNY W przypadku zupełnego głodzenia, lecz podawaniem dostatecznej ilości wody, ustrój żyje kosztem własnych ciał tkankowych. Na podstawie objawów klinicznych, jakie widzimy w doświadczeniu z głodzeniem zwierzęcia, można wyodrębnić cztery okresy: l) okres obojętny, kiedy zwierzę zachowuje się stosunkowo spokojnie, 2) okres pobudzenia, 3) okres całkowitej apatii i 4) okres porażeń, który kończy się śmiercią zwierzęcia. W pierwszym okresie zupełnego głodu w zasadzie nie widzi się żadnych zmian w zachowaniu się zwierzęcia. Okres pobudzenia zaczyna się wtedy, kiedy zwierzę już wyraźnie odczuwa głód. W okresie trzecim widzimy osłabienie i apatię, zwierzę przeważnie leży i skręca się w kłębek. W okresie czwartym, po krótkim okresie spadku pobudliwości ośrodkowego układu, występują porażenia różnych grup mięśniowych kończąc się śmiercią. Tak wygląda sprawa objawów klinicznych. Na podstawię jednak zmian procesów biochemicznych w tkankach, to jest zmian przemiany materii i energii można wyodrębnić trzy główne okresy głodu. Okres pierwszy cechujący się nieoszczędnym wydatkowaniem energii. i szybkim spadkiem wagi; okres drugi, który jest najdłuższy, cechujący się sprowadzeniem do życiowego minimum strat ustroju, i okres trzeci, kiedy bardzo wzrasta rozpad koniecznych do życia białek własnych tkanek. [hasła pokrewne: anestezjologia larsen, cysta pod kolanem, irygator tantum rosa ]